In de praktijk betekende het dat ik regelmatig de haptotherapeut bezocht en wij samen verschillende soorten oefeningen deden. De mate van fysiek contact kan erg verschillen per haptotherapeut en per sessie. Soms was voor mij de aanwezigheid van mijn haptotherapeut voldoende en waren we vooral met elkaar in gesprek. Op andere momenten zijn lichamelijk contact nodig om dingen helder te krijgen. Hierdoor is er bij mij een dieper proces op gang gekomen waardoor het me steeds beter lukte om patronen te doorbreken die me in de weg zaten.
Net als bij andere vormen van therapie heb je bij zo’n proces van patronen doorbreken niet al na een paar sessies resultaat: dat gaat geleidelijk en kost tijd. Ik werkte aan mijn fysieke én mentale gesteldheid tegelijk. Door mijn eigen proces in haptotherapie heb ik me in mijn werk als arts in de kinder- en jeugdpsychiatrie gerealiseerd dat op die momenten waar de reguliere GGZ geen antwoordt biedt, haptotherapie een antwoord kan zijn. Ik denk dat ontzettend veel mensen er baat bij zouden kunnen hebben, wanneer haptotherapie meer bekendheid zou krijgen en ook ingezet zou worden in de reguliere zorg.

Luisteren naar mijn lijf
Dankzij haptotherapie heb ik mezelf op allerlei gebieden ontwikkeld, waar ik nog steeds dankbaar voor ben. Zo heb ik geleerd om beter naar mijn eigen behoeftes te luisteren. Dat klinkt misschien als iets dat voor de hand ligt. Toch zijn we onbewust geneigd om veel op anderen te letten. Als ik bijvoorbeeld behoefte had aan genegenheid en sociaal contact, liet ik dat gevoel niet vrijuit gaan. Ik dacht dan vaak: diegene zal wel geen tijd hebben, druk zijn met iets anders, moe zijn, enzovoorts.
Maar op die manier blijven je eigen behoeftes onbeantwoord. Ik heb geleerd dat het goed is om naar mijn lijf te luisteren en ook aan mezelf te denken. Toen mijn haptotherapeut en ik met dit stukje bezig waren, heb ik eindeloos vaak mijn beste vriend gebeld, omdat ik die drempel eindelijk had overwonnen. We hebben ontzettend veel fijne gesprekken gehad die ons allebei goed deden.
Dat is maar één klein voorbeeld van de vele manieren waarop ik mezelf heb teruggevonden. Ik kan oprecht zeggen dat haptotherapie mijn leven heeft veranderd. Zo heb ik geleerd dat een gemis dat ik voelde, kwam doordat ik mijn creatieve kant liet liggen. Mijn liefde voor muziek en theater heb ik weer opgepakt. Inmiddels ben ik parttime in opleiding tot muziektherapeut.

Ik gun iedereen haptotherapie
Uiteindelijk ben ik vier jaar lang bij mijn haptotherapeut in behandeling geweest. In die periode is zij mijn ‘favoriete persoon’ geworden. Door de nauwe band die we met elkaar kregen en door hoe ze me heeft geholpen mezelf beter te leren kennen en om beter voor mezelf te zorgen. Nu ben ik al 2 jaar niet meer bij haar in therapie, maar ik weet dat ik zonodig altijd bij haar terecht kan. Haptotherapie heeft voor mij uiteindelijk niet alleen stress verminderd, wat mijn oorspronkelijke doel was, maar ook de regie teruggegeven aan mezelf en me meer diepgang en geluk gebracht.
Dat gun ik anderen ook heel erg. Daarom wil ik hier mijn ervaring delen zodat meer mensen met haptotherapie kunnen worden geholpen. Met mijn ervaringen heb ik in ieder geval mijn beste vriend geïnspireerd, Hij volgt inmiddels de studie tot haptotherapeut en rondt deze zomer zijn derde jaar af.”